Op zaterdag 9 oktober 2004, werd in de Herseltse deelgemeente Ramsel een herdenkingsplechtigheid gehouden ter ere van een boordschutter van B-24 42-50364 ‘This Is It’ van het 785 Bomb Squadron, 466 Bomb Group. Hiermee zette het Gemeentebestuur een punt achter een project dat in 1994 werd opgezet door drie plaatselijke initiatiefnemers, en dat ontstond uit de ambitie om de gesneuvelden van alle vijf geallieerde vliegtuigcrashes op Herselts grondgebied blijvend te gedenken. In 1995 werd een eerste gedenksteen onthuld, ter nagedachtenis van Flight Lieutenant J.A.C.

Op 19 juni 1944  stortte op de St. Jozefswijk de bommenwerper Liberator B-24J “Able Mabel “  neer . Het was rond kwart voor zes ‘s avonds en prachtig weer. De Able Mabel maakte deel uit van een armada van 510 bommenwerpers van de Amerikaanse Achtste Luchtmacht die lanceerinstallaties van de beruchte V1 gingen bombarderen in Noord-Frankrijk. Hij was de enige die op deze dag niet naar zijn basis op Hardwick in East Anglia zou terugkeren.

Op zaterdag 22 april 1944 vond Mission 8th Air Force N°311 plaats. 526 B-17 “Flying Fortress” en 277 Consolidated B-24 “Liberator” zouden hun bommen afwerpen op het rangeerstation van Hamm en op de steden Soest en Koblenz. De bommenwerpers werden vergezeld door een escorte bestaande uit 132 Lockheed P-38 “Lightning”, 485 Republic P-47 “Thunderbolt” en 242 North-American P-51 “Mustang”

De B-24 van 2nd Lieutenant B. Love werd tijdens de raid op Zwickau neergehaald. De namen van de slachtoffers staan op een gedenkplaat vermeld. 2nd Lt Robert Ripps kon ontsnappen.

De Liberator  “Tennessee Dottie”  van 1st Lieutenant John B. Anderson werd neergehaald door Focke-Wulfs van het Jagdgeschwader 26. Het monument werd onthuld op 1 juni 1996 en staat op de kruising van de Rue de la Croix en een veldbaan zonder naam.

De B-24 "Nine Yanks and a jerk" stortte tijdens de raid op Zwickau neer aan de Rue du Culot. Het toestel werd neergehaald door Leutnant Waldemar Radener, Staffelkapitän van 7./JG 26 -  zijn 16de overwinning.        

Twee bemanningsleden kwamen om, de andere bemanningsleden werden gevangen genomen of slaagden erin te ontsnappen. Op 10 april 2004 bezocht Gilbert Shawn, de toenmalige gezagvoerder van deze Liberator, de plaats van de crash.  Die dag werd een monument officieel ingehuldigd, een ontroerde Shawn kreeg enkele stukjes van de verongelukte bommenwerper mee naar huis.

Deze B-24 werd neergehaald tijdens de raid op Frankfurt. De bemanning bestond uit:

Lieutenant PINDER Harold Lt

Lieutenant GRONO Lawrence Lt

Lieutenant BOOMER Donald S Lt ontsnapte, maar werd krijgsgevangen genomen

Sergeant SOFFERMAN Abe Sgt, ontsnapte, maar werd door de Duitsers neergeschoten

Lieutenant STUBBS Alvah E

Sergeant HALL Earl W

Sergeant ROBISON Jack C Sgt gesneuveld

Sergeant GREEN Milas L Sgt

Sergeant LAUCAMP Robert T Sgt 

Sergeant PAXTON William A Jr Sgt

Een monument herinnert aan dit gebeuren.

De B-24H (42-7544 'C') van de 44 Bomb Group, 67 Bomb Squadron stortte wegens brandstoftekort neer te Passendale

piloot : Lt Edward TAYLOR (ontsnapt)

copiloot : Lt James AKINS (zijluikschutter- ontsnapte, maar later krijgsgevangen)

navigator : Lt Jack FOARD (krijgsgevangen)

bommenrichter : Lt William DOLGIN (zijluikschutter-ontsnapte, maar later krijgsgevangen)

buikkoepelschutter : Henry DZWONKOWSKI (zijluikschutter - ontsnapte)

radiotelegrafist : KNOLL (krijgsgevangen)

boordmeccano: WOJCIK (krijgsgevangen)

Tijdens de raid op Sölingen stortte te Tourinnes-La-Grosse een Liberator neer. De Belgische inlichtingendiensten waren er snel bij om alle details te noteren :

“Woensdag 1 december 1943, omstreeks 12.30 uur, stortte een Amerikaans toestel brandend neer in het veld van landbouwer Odillon Paul. In het wrak vond men twee lijken die door de Duitsers op de militaire begraafplaats van Beauvechain werden begraven.

De ondersteuningsacties voor het verzet in Europa begon steeds uitbreiding te nemen, zodat de RAF-eenheden op Tempsford de taken nauwelijks bolwerken konden. Met de intrede van de Amerikaanse strijdkrachten stelde ook de USAAF enkele eenheden ter beschikking, welke zouden werken onder de Office of Strategic Services (OSS), de Amerikaanse tegenhanger van de SOE. Begin 1944 stonden enkele omgebouwde Liberators en hun bemanningen paraat voor de gevaarlijke opdrachten. Aanvankelijk vlogen de Amerikanen vanop de RAF-basis Tempsford, maar vanaf maart 1944 kregen ze een eigen basis, Harrington.