Leutnant Otto Fries, steeg om 18.23 uur met zijn « G9+EM » van de basis Sint-Truiden op. Reeds om 19.30 uur kreeg hij de Halifax V «MP-X» (LK932) van 76 Squadron te pakken. Deze explodeerde bij Lanaken, doch er was niemand meer aan boord. De piloot, F/Lt Dennis G. Hornsey, rapporteerde later :

«Omstreeks 20 uur werden we langs onder aangevallen door een nachtjager. De brandstoftanks in de bakboordvleugel stonden in brand en ik gaf het bevel om het vliegtuig te verlaten... Het verloor wel 5000 voet hoogte en de vlammen werden almaar groter. Dan sprong ik.»

Omstreeks 01.45 behaalde Schnaufer zijn zestiende overwinning. Hij kwam vanuit het westen aangevlogen en wist de Halifax MkV DK137 ‘MP-R’ van 76 Squadron te onderscheppen, die om 23.24u. vanop zijn basis Home-on-Spalding Moor (Yorkshire) opgestegen was.

Naar de Reichshauptstadt

Om 23u.10 ontplofte bij Heusy (Verviers) vlakbij de modelboerderij Jonckeu de Halifax II 'MP-A' (DT496) van het 76 Squadron, die die avond om 18u.36 vanop Linton-on-Ouse vertrokken was. Deze machine werd neergehaald door de 1.Batterie Schwere Flakabteilung 514 (inzetgebied Aken). Ook hier kon niemand van de zeven bemanningsleden aan de dood ontsnappen; zij vonden hun laatste rustplaats bij Heverlee : Sgt Keith A. Peters RCAF (piloot) - Sgt James F. Killilea (boordmeccano) - Sgt Alan Waring (waarnemer) - P/O Bryan G.

Hauptmann Wilhelm Herget (III./NJG 4), achtervolgde die nacht de Halifax II 'MP-D' (W1244). In zijn boek 'Vermist boven Vlaanderen' belichtte auteur Dirk Decuypere erg treffend het einde van de Halifax in het Westvlaamse Woumen :

"De Halifax stortte in die nacht van 1 op 2 september 1942 te pletter op een stuk zompige moerasgrond dat als een eiland op de enge Kleibeekmonding van de Blankaart dreef, en moet dan tot ontploffing zijn gekomen. Er nestelden zich zelfs lichtere stukken in de zes meter hoge bomen van een bosje op 100 meter van de crashplaats.

Met zijn 121 overwinningen was Heinz Wolfgang Schnaufer de grootste nachtjager uit de luchtvaartgeschiedenis. Hij opereerde voornamelijk vanop Sint-Truiden en Leeuwarden. Ze werden allemaal behaald met een Messerschmitt Bf 110, die plaats bood aan twee, later aan drie personen. Zijn trouwe “Bordfunker” (radiotelegrafist) was Friedrich Rumpelhardt, die aan meer dan honderd overwinningen bijdroeg. Schnaufer kreeg voor zijn prestaties het Ridderkruis met Eikenloof, Zwaarden en Briljanten en behoorde hierdoor tot de hoogst gedecoreerde soldaten uit de Tweede Wereldoorlog.

In de nacht van 5/6 augustus 1941 zijn Karlruhe en Aken het doel van de zwarte bommenwerpers. Enkele nachtjagers van het 1.Staffel starten op Sint-Truiden de motoren en klimmen algauw de Limburgse hemel in.