Tijdens de nacht van 8/9 juli 1943 was Keulen nogmaals het doelwit van Bomber Command. Het ging om een formatie van 282 Lancasters, voorafgegaan door zes Mosquito-doelmarkeerders. De verliezen zouden meevallen; zeven bommenwerpers keerden niet naar Groot-Brittannië terug.

Een ervan was de Lancaster ED947 (rompcode DX-G) die die avond om 22.16 uur van het vliegveld Scampton opgestegen was – de thuisbasis van 57 Squadron.

Het 57 Squadron, dat reeds op 10 mei bij Dendermonde een Blenheim verloor, zou bij dezelfde stad nauwelijks vier dagen later nog een machine verliezen. De eenheid was op dat moment gestationeerd te Poix, en die ochtend, 5u.37 steeg het daar van de graspiste op voor een verkenningsmissie boven de Maas bij Dinant. De machine werd zwaar getroffen door machinegeweervuur van een Do 17. De piloot, P/O W.G. Spencer bleef ongedeerd maar zijn waarnemer, Sgt R. Pike was gewond terwijl Aircraft Man Owen Beaumont dood in de geschutskoepel zat.

Die namiddag van 10 mei 1940 werden op de Franse basis Rosières-en-Santerre enkele Bristol Blenheims van het 57 Squadron in gereedheid gebracht. Om 15u.30 Britse tijd trok Flight Lieutenant Geoffrey M. Wyatt zijn Blenheim L9246 in de Noord-Franse hemel. Naast hem zat Sgt William Gardiner, terwijl in de geschutskoepel Corporal F. Russell de hemel afspiedde. "Ik kreeg opdracht om op lage hoogte naar Nijmegen te vliegen om te zien hoe diep de Duitsers in Nederland zaten. We scheerden over België, op verschillende plaatsen steeg rook op, maar we zagen niet echt lucht- noch grondactie.

Tijdens de eerste winternacht van 1942 vlogen de bommenwerpers van Bomber Command richting Munchen. Omstreeks 23u.30 ving de Duitse Freya-radar langs de kust de eerste berichten van de aankomende formatie.