Boven België heerst op 25/26 augustus 1941 een drukkend hete zomernacht, met hier en daar een onweer waardoor de bommenwerperpiloten hun weg naar de steden Mannheim en Karslruhe zoeken. De nachtjagers kunnen geen onderscheppingen bewerkstelligen. De vliegeniers die terugkeren melden vrij lichte, maar erg accurate luchtafweer.

Bij de laatsgenoemde missie explodeert de Wellington X9749 'BL-J' van het 40 Sqdn achter een boerderij langsheen de Hazewindstraat te Handzame (West-Vlaanderen).

De heer C. Heemers liet in 1994 nog weten:

"Het vliegtuig viel zeer dicht bij mijn ouderlijke woning. Samen met mijn vader zag ik als 13-jarige voor de eerste maal een dode, in het halfduister naast een motor. Ik herinner me zeer levendig die man. Ik vermoed dat het de boer van de hoeve was die ons zei: "Kijk, dat is een Fransman, hij heet Martin." Dat hoor ik nog steeds. Toen zijn de Duitsers gekomen en moesten we weggaan. Wij zijn 's voormiddags teruggekeerd en alles was bewaakt, en we zagen nog verschillende lijken op het veld in een kring.

Dat beeld heeft mij zeer lang achtervolgd."

De Wellington was om 20u45 opgestegen met drie bommen van 500 pond aan boord. In de omliggende velden treft men zes lichamen aan, waaronder dat van Squadron Leader Allan Martin (27 j.). Hij wordt samen met zijn bemanning (P/O Thomas Fyles, co-piloot, 27 j. - P/O Reginald Reynolds, waarnemer, 19 j. - de sergeanten Gordon Knight en Roland Perras, beiden radiotelegrafist/boordschutter en F/O William Wright, boordschutter, 19 j.) opgebaard in de schuur van de hoeve. De bewoners herinnerden zich dat de bezittingen van de gesneuvelden in een zakje gestopt werden. Zij rusten nog steeds op het gemeentelijk kerkhof aldaar.

Squadron Leader Martin was aan zijn zevende bombardementsopdracht toe, maar had op dat moment al een indrukwekkende carrière. In 1932 trad hij toe tot de RAF en werd jachtpiloot, tot hij in 1935 zwaar gewond raakte bij een vliegongeluk. Vier jaar later lag hij gestationeerd op Malta, op de basis Hal Far als Station Adjutant. Toen het eiland  in juni 1940 door de Italiaanse luchtstrijdkrachten belegerd werd, waren er drie Gloster Gladiators inzetbaar, welke de namen "Faith", "Hope" en "Charity" kregen. Er was een flight samengesteld met zes piloten, waarvan Martin de leiding had. Zij vlogen 18 dagen onafgebroken tegen een overmacht van Italiaanse bommenwerpers. Martin crashte op 21 juni 1940 tijdens het opstijgen, maar bleef ongedeerd.  In 1941 keerde hij terug naar Groot-Brittannië, en vroeg zijn overplaatsing naar een bombardementseenheid.