De Focke-Wulfs van de III.Gruppe werden van hun basis Wevelgem naar Gent geroepen – het was Paul Steindl die met zijn wingman op zoek ging naar de indringers. Het was al vrij laat, 20.36 uur en de zon zakte naar de horizon als Steindl een van de toestellen opmerkte : een Mosquito.

Het toestel maakte deel uit van een kleine formatie die die avond van Marham was opgestegen. 139 “Jamaica” Squadron had de opdracht gekregen de spoorweginstallaties bij Mechelen te bombarderen. Aan de Belgische kust werden ze beschoten door Flak, en het toestel van Flying Officer John H. Brown week af. Zijn collega’s die na de missie terugkeerden, meenden dat hij getroffen was, en zagen nog hoe Browns Mosquito “XD-N” (serienummer DZ470) achtervolgd werd door twee Focke-Wulfs. Het waren Steindl en zijn vleugelman die weer eens de beproefde tactiek toegepast hadden om een veel snellere Mosquito te verschalken : de Tiefflug. Vanop grote hoogte doken ze in de rug van de machine, waarna ze die afmaakten. Van een luchtgevecht zal geen sprake geweest zijn, Steindl zag de tegenstander als eerste en viel in de rug aan. Door in duikvlucht er achteraan te gaan overwon hij het voordeel van de Mosquito – de snelheid. En met zijn kanonnen gaf hij de Mosquito, die op vernuftige manier in triplex gebouwd was maar die zelf onbewapend was, geen schijn van kans.

Het lijkt ons dat Brown, een 26-jarige Canadees uit Ontario, nog gepoogd heeft een noodlanding uit te voeren, die eindigde bij Destelbergen – de week daarvoor, op 3 april, had hij zijn machine al eens met motorpech aan de grond gezet na een raid op het Franse Tergnier.

Brown was op slag dood. In het verplinterde wrak vond men nog zijn navigator, Flying Officer George Pounder (29 jaar), die stervende was. Hij werd naar het Gentse Lazarett gebracht, waar hij bezweek aan zijn verwondingen. De bemanning werd op 14 april op de Gentse Westerbegraafplaats ter aarde besteld, waar zij nog steeds rusten. Beide vliegers waren gehuwd.