Een Fokker F 7 verloor boven het Mechelse, op een hoogte van 300 meter,  zijn rechtermotor. De jonge piloot Libert behield zijn kalmte en wist de machine op Deurne neer te zetten. Het hoofd van de technische dienst, Fleerackers, begaf zich naar de wijk Schonen Berg om de motor te inspecteren - metaalmoeheid was de oorzaak van dit incident, dat al bij al goed afliep.

Het belang van de raid

In La Conquête de l'Air, het orgaan van de Belgische Aero-Club, publiceerde luitenant Edmond Thieffry in februari 1925 het artikel "Waarom en hoe ik naar Belgisch Congo wil vliegen". De Afrikaanse kolonie, die met haar grondstoffen de Belgische weelde mee bepaalde, was enkel bereikbaar via de zee, een reis die vele weken duurde. Een regelmatige luchtverbinding zou de gefortuneerden heel wat kostbare tijd besparen.

Na de capitulatie in mei 1940 werden vijf overgebleven Savoia Marchetti's S.73 van Sabena, naar Zuid-Frankrijk overgevlogen. Uiteindelijk belandden ze in Algiers – de bemanningen hoopten van hieruit naar Congo te vliegen, maar dat was buiten de Franse maréchal Pétain gerekend, die ze meteen aansloeg. Het Vichy-regime had immers de kant van Duitsland, en dus ook Italië, gekozen.

Op de vlucht Keulen-Brussel van 4 januari 1937 zat de 49-jarige Britse miljonair en grootgrondbezitter Max Wenner. Zijn medepassagiers zagen hoe hij naar het toilet ging. Op het moment dat de OO-AGP tussen Geilenkirchen en Hasselt hing, voelde gezagvoerder Lassois een lichte schommeling. Na de landing op Haren bleek dat de passagier verdwenen was. Het toestel werd verzegeld en onderzocht.

De Fokker "Leopold Roger" die de lijn Brussel-Congo verzorgde, vertrok die dag Coquilhatville, toen piloot Jude en co-piloot Stevens plots te kampen hadden met motorpech. Ze wisten het toestel in het oerwoud neer te zetten, niet ver van het Tumbameer, bij het plaatsje Tondo. Niemand raakte gewond, maar het toestel was vernield. Vanuit Leopoldstad vertrok collega Closset met drinkwater en levensmiddelen om de inzittenden bij te staan.

Tijdens de vlucht Stanleystad-Leopoldstad moest de Fokker OO-AIU een noodlanding uitvoeren bij Flandria. Het toestel zakte door een landingspoot en raakte zwaar beschadigd. Van de negen passagiers raakte één iemand gewond - ze wachtten gelaten op hun redding.

De S.73 was op weg van Brussel richting Berlijn, met tussenstops te Dusseldorf en Essen. Gezagvoerder Hanson moest zijn OO-AGM op 20 juni 1935 bij het Duitse Essen aan de grond zetten. Aangezien de wielen niet ingetrokken konden worden, verliep die landing op het door regen doorweekt terrein bijzonder heftig – tijdens de wilde rit door de modder werden de drie motoren, vleugeluiteinden en start vrijwel compleet afgerukt.  Als bij wonder waren er slechts vijf licht gewonden. 

Op woensdagnamiddag 25 november 1953 nam de schitterende loopbaan van België's populairste piloot, Prosper Cocquyt, een onverdachte wending met fatale gevolgen. De bemanning van de uit Stockholm en Kopenhagen komende Douglas DC-4 OO-CBH, bereidde zich voor op de laatste tussenlanding te Schiphol, dat in de nevel verscholen lag. Hoofdpiloot Cocquyt had plaats genomen in de rechterstuurstoel met het oog de werkmethode van de links zittende gezagvoerder, die zijn jaarlijkse 'proficiency check' onderging, te beoordelen.

Ofschoon de eerste vliegreis tussen België en Belgisch Congo al in 1925 door Edmond Thieffry (1892-1929) werd volbracht, zal het nog tien jaar duren alvorens de infrastructuur en het gebruikte materiaal aan de vereisten zullen voldoen om op een veilige manier met een regelmatige Sabenaverbinding tussen het moederland en haar kolonie van start te kunnen gaan. Met dit doel voor ogen vertrok Prosper Cocquyt, bijgestaan door de marconist Freddy Timper en de boordwerktuigkundige Devismaison, op 23 december 1931 van Brussel-Haren voor een verkenningsvluchtvlucht naar het Sahara-gebied.

Ofschoon de eerste vliegreis tussen België en Belgisch Kongo al in 1925 door Thieffry  werd volbracht, zal het nog tien jaar duren alvorens de infrastructuur en het gebruikte materiaal aan de vereisten zullen voldoen om op een veilige manier met een regelmatige luchtverbinding tussen het moederland en haar kolonie van start te kunnen gaan.