Honderd en acht Amerikaanse bommenwerpers - de grootste Amerikaanse luchtarmada tot dan toe - dreunen over Frans-Vlaanderen. Deze nadert Wevelgem, en de Gruppe schiet in actie.

Tweehonderd dertig B-17’s werden ingezet tegen Schweinfurt, maar slechts zestig ervan slaagden er in het doelwit te bombarderen.

Op 11 september, tijdens de voormiddag, zagen de inwoners van de wijk Zandeken bij Knesselare, een Vliegend Fort in moeilijkheden. Het was de piloot van een toestel van de 379 Bomb Group, 525 Bomb Squadron (serienummer 42‑102675, basis Kimbolton) die trachtte uit te maken aan welke kant van het Kanaal Gent-Brugge hij zou landen. Wat de negen Amerikanen aan boord niet wisten was dat de kant langs Aalter bevrijd was, en de andere kant van Aalterbrug nog in Duitse handen was.

Van enkele van deze vliegtuigen treft men soms merkwaardige overblijfselen aan. Enige tijd terug vernamen we dat na de bevrijding op het Kipsteekbos, op de grens Iddergem-Ninove, een Amerikaanse piloot met zijn bombardementstoestel een noodlanding uitgevoerd had. Groot was onze verwondering wanneer een vriendelijke landbouwersfamilie uit Iddergem ons de levensgrote Amerikaanse vleugelkokarde van het betreffende toestel aanbood.Het aluminium, waarop de Amerikaanse ster duidelijk te zien is, had de tand des tijds erg goed doorstaan.

Op 10 november bereidde het gezin Vandekasteele in Elene zich voor op de komende jaarmarkt van 11 november te Sint-Lievens-Houtem. Rond het moment dat het varken gekeeld werd, dreunde een B-17 vanuit de richting Brussel het Zottegemse luchtruim binnen. Het was de B-17 met het serienummer 43-338824 en de rompcode “GL-F”, een toestel van de 94 Bomb Group die die dag naar Wiesbaden gestuurd was. De “GL-F” werd duchtig door de Flak toegetakeld, maar de piloot, 1^ste Lieutenant Edgar R. Prigmore, wist de machine in de lucht te houden tot boven bevrijd gebied.

Op 17 oktober 1944, maakte een B-17 wijde cirkels boven Berlare. Acht bemanningsleden hadden het toestel boven Appels “Egenen” reeds verlaten, en landden veilig, meegedreven door de wind, aan hun valscherm tussen Gijzegem en het Wieze-bos. De piloot en co-piloot zochten een geschikte landingsplaats. Aan de linkeroever van de Schelde, ter hoogte van Wichelen en Berlare, werden het landingsgestel en de luchtremmen uitgeklapt. De landing zou spectaculairder verlopen dan verwacht. Na enkele tientallen meters liepen de wielen vast in de modderige bodem van de Wichelse meersen.

Nog voor de zon in de lucht geklommen was boven de basis Sudbury, nuttigden de Amerikaanse vliegeniers van de 486 Bomb Group om 4 uur ‘s ochtends hun breakfast. Twee uur later  kregen ze de instructies voor de komende raid : Munster.

De bemanning van Lieutenant James Shaw kreeg de B-17G met het serienummer 43-37959 en rompcode “2S-K”, een machine van het 834 Squadron. Om kwart over negen klommen het Fort en haar bemanning in de hemel.

De weken na de geallieerde ontscheping zou het boven België betrekkelijk rustig blijven. Na enkele dagen boven de Normandische stranden actief te zijn, hamerden de Amerikaanse bommenwerpers onophoudelijk op de Franse vliegvelden. Pas op 18 juni vlogen de bommenwerpers terug binnen de grenzen van het Reich, maar ook de volgende dagen en weken zouden doelwitten in Frankrijk het blijven ontgelden.

Op 23 juni 1944 werden de streek rond Pas de Calais, Nanteuil en de vliegvelden bij Juvincourt, Laon, Coulommiers en Soissons door 410 viermotorige toestellen aangevallen.

Op vrijdag 5 november, om 13u.59, ontplofte een Vliegend Fort op de Lokerse begraafplaats aan de Brugstraat. Die laatste momenten werden ook in de Zeelse wijk Durmen angstvallig gevolgd. Het toestel verloor hoogte en men hoorde duidelijk dat de motoren onregelmatig draaiden.  Brandend draaide de bommenwerper naar links en verdween over de Durmense meersen in de richting van Lokeren. Ter hoogte van de Durme meenden sommigen "iets" te zien vallen. Een doffe slag in de verte betekende het einde van de B-17.