Deze B-17F genaamd "We Aint Scared", werd aangevallen door een FW 190. De radiotelegrafist, T/Sgt Lydle Ocheltree trachtte de allerlaatste momenten aan boord van de B-17 S/Sgt Claude E. Deverger uit zijn nauwe buikkoepel te bevrijden. Lydle Ocheltree moest zijn moed met de dood bekopen : de getroffen B-17 explodeerde in de lucht, de twee vliegeniers de dood insleurend. Hierdoor brandde het wrak niet op de grond waardoor de bezetter de codes van het vliegtuig die op de staart en de romp geschilderd waren, kon ontcijferen. Ook de piloot, Capt. Clifford B. Hamilton, vond de dood.

De Duitse autoriteiten in het bezette België vermeldden dus het neerstorten van twee toestellen. De derde waarvan in deze kroniek sprake, vond eigenlijk zijn einde te Herbesthal-Lontzen, het Duitstalige gedeelte van België dat in juni 1940 terug aan het Reich gehecht werd. Een inlichtingsagent schreef : "Op vrijdag 30 juli 1943, om 8u.30, werd een Amerikaanse viermotorige bommenwerper in een luchtgevecht neergehaald door Duitse jagers. Onmiddellijk na de salvo's van de jagers kwam er een zwarte rookpluim uit het toestel. Kort daarna openden zich zes parachutes.

Om 9u.30 haalde Flieger Hans-Walter Sander van de 8./JG 26 een B-17 neer, het was zijn eerste en enige overwinning. De jonge piloot situeerde deze bij Sint-Truiden. Hier zou het kunnen gaan om de B-17 waarvan in een rapport van de 4th Bomb Wing sprake is, "die in de lucht uit elkaar viel ten zuiden van Antwerpen. Acht à negen parachutes werden waargenomen". Het was de 42-30202, een B-17F van de 563 BS/388 BG die bij Berlaar (Lier) neerstortte, en ingezet werd bij het bombardement op Kassel.

Op 22 juni vloog opnieuw een grote formatie Amerikaanse bommenwerpers naar het Antwerpse havengebied. Zowel voor de 381 en 384 Bomb Groups betekende deze missie de vuurdoop. Samen stuurden ze eenenveertig B-17's naar Vlaanderen. De bemanningen hadden instructies gekregen om de Ford en General Motors-fabrieken aan te vallen. De Amerikanen hoopten hiermee het grootste gedeelte van de Duitse dagjacht naar Antwerpen te lokken, opdat de grote raid van de dag, die Huls-Recklinghausen tot doel had, zo weinig mogelijk gehinderd zou worden.

De drieëndertig bommenwerpers keerden na het bombardement op Wevelgem terug naar Polebrook. Maar de kustflak zou nog eens haar doeltreffendheid laten merken. Bij Oostende openden de batterijen van de 2./Res. Flak. Abteilung 252 het vuur op twee formaties die met een interval van twee kilometers de kust doorkruisten. Om 12u.43 bemerkten de artilleristen hoe een bommenwerper van de eerste groep de formatie verliet en na nog een kilometer gevlogen te hebben explodeerde. Haast de hele bemanning kon met haar valscherm het vliegtuig verlaten.

Om 12u.40 claimde Hptm Johannes Naumann, Staffelkapitän van de 6./JG 26, zijn zestiende overwinning. Zijn slachtoffer was de B-17F (42-29862) van het 508 BS/351 BG. "The Annihilator" ("De Vernietiger") was die voormiddag opgestegen vanop Polebrook, en vond haar eind in de Ieperstraat te Dadizele. Enkele huizen vatten vuur en de bewoners vluchtten weg van het brandende karkas. Het duurde niet lang of soldaten van de 9. SS-Division "Hohenstaufen" arriveerden op de plaats van het onheil. De vliegeniers hadden nauwelijks de tijd om te ontsnappen. Bij de crashplaats vond men twee lichamen.

Een gedeelde overwinning tijdens het bombardement op Mortsel was de B-17 met het serienummer 42-29660, bestuurd door Lt Kelly Ross van het 367 Squadron. De 2./Flak Abt. 295 claimde ook deze machine neergehaald te hebben. Een Duitse ooggetuige die op Deurne werkzaam was, schreef : "Ik stond op 5 april 1943 naast mijn woning, toen de zware batterij het vuur opende. Ik zag grauw-grijze wolkjes in de richting van een formatie die een zestal toestellen telde, in de buurt van het vliegveld Deurne.

Omstreeks het tijdstip van het bombardement op Mortsel werd de "Montana Power" (serienummer 42-24465) van 1st Lt Robert Seelos getroffen door Flak. Zijn toestel was waarschijnlijk het slachtoffer van de Flak Abteilung 295 die die dag één overwinning toegewezen kreeg. De B-17 was nog niet meteen neergeschoten, maar moest de formatie verlaten. Het was Oberleutnant Otto Stammberger van de 4./JG 26 die kort daarop de getroffen B-17 op de korrel nam en hiermee zijn vijfde overwinning behaalde. Hiermee had hij de status van luchtaas binnengerijfd.

In totaal zouden er vier 306 BG machines, betrokken in de fatal raid op Mortsel, niet naar hun basis terugkeren. Een eerste machine van deze Group, met het serienummer 42-25431 en de naam "L'il Abner", raakte zwaar beschadigd door de granaten van een Focke-Wulf. De viermotor moest de formatie verlaten en werd kort daarop terug aangevallen.

Om 14u.40, in de buurt van Diksmuide, plaatste Unteroffizier Erich Scheyda (3./JG 26) rake treffers in de B-17F van 1st Lt Conrad Hilbinger. Het getroffen Vliegend Fort sleurde de tien bemanningsleden naar de dood, die toesloeg in een vuurbal toen het toestel in de lucht ontplofte.