Samen met Ventura's en enkele andere jagersquadrons, stegen de Spitfires van het 416 Sqn op. Boven Mardijck kruisten de Britse toestellen de vaalbleke kust. De Focke-Wulfs van JG 26 hadden hier blijkbaar op gewacht, en zetten onverwijld de aanval in. Na de daaropvolgende gevechten claimde het 315 Sqn twee Focke-Wulfs in de sector Calais, het 416 Sqn zou er één neerhalen en een andere waarschijnlijk boven St. Omer...

Wanneer de vermoeide piloten van het uitgedunde 416 Sqn die namiddag hun Spitfire Vb's te Kenley aan de grond zetten, telde Squadron Leader Boulton zijn manschappen. Vier toestellen ontbraken : de BL812 van F/O Gofton, de EP493 van F/O Turp en de AD557 van de Canadese F/O McKendy. F/O Rainville diende met zijn BM325 op zee een noodlanding te maken, maar hij zou algauw gered worden door de Air-Sea Rescue. F/O Robert Turp verloor het leven boven Noord-Frankrijk. F/O McKendy werd eveneens boven Frankrijk neergehaald, maar werd gevangen genomen.

De Spit BL812 van F/O Gofton was de enige die boven ons land verloren ging. Mogelijks werd deze neergeschoten door Oblt Fülbert Zink (2./JG 26), die het neerhalen van twee Spitfires nabij Gravelines en ten noorden van Cassel toegewezen kreeg. Hoe dan ook, Gofton wist zijn toestel te verlaten en werd in het West-Vlaamse Elverdinge met een gebroken arm gevangen genomen. Zijn toestel sloeg wat verder te pletter te Woesten. Een waarnemerseenheid van de Luftwaffe kwam de wrakstukken langs de Steenstraat bewaken; zij werden afgelost door het Bergungskommando van Wevelgem, dat uit de diepe krater slechts kleinere stukken wist op te vissen. Het grootste gedeelte ligt nog steeds begraven onder de aarde.

Diezelfde avond vernam het squadron dat F/O J.P. Gofton krijgsgevangen was. Hoogstwaarschijnlijk wisten de Britse afluisterdiensten een Duits radiobericht te onderscheppen. Gofton werd uiteindelijk naar Stalag Luft III (Sagan) gevoerd.