De hele winter van 1943/1944 bleef het “Rabarbertijd”, en ook op 3 januari 1944 werden er “Rhubarbs” gevlogen. Op de basis Gravesend,  het vliegveld van 65 Squadron, vertrokken Flight Sergeant Walter Whitmore (Spitfire MA812) en zijn wingman, Flying Officer Waterman (Spitfire MA847). Toen ze om 14.10 uur daar vertrokken, hadden ze de volgende route afgesproken : Northforeland, de Belgische kust tussen Duinkerke en Oostende, en bij Brugge de spoorweg zoeken die naar Gent leidt, verder naar Mechelen, Leuven, La Louvière, Geraardsbergen, en vandaar in een rechte lijn weer naar huis. De duur van de vlucht hadden ze op anderhalf uur gerekend.

Enige tijd nadat ze aan de horizon verdwenen waren, klonk krakend de stem van Whitmore over de radio. In het dagboek van 65 Squadron lezen we :

“Hij bevond zich boven vijandelijk gebied en wou een koers naar huis - zijn radiosignaal klonk erg zwakjes. Acht minuten later riepen we hem weer op, en Flight Sergeant Whitmore antwoordde dat de ontvangst “loud and clear” klonk. En dan werd het stil. We hoorden niets meer van beide piloten.”.

Meteen werd boven de Noordzee een intensieve zoekactie opgezet, maar die bleef zonder resultaat.

Nu weten we dat ze hun zorgvuldig uitgekiende vluchtroute niet gevolgd hadden. Misschien waren ze verloren gevlogen in het slechte weer. Of beslisten ze om het vliegveld Deurne aan te vallen ? De Duitsers rapporteerden dat enkele Spitfires over de landingsbaan scheerden, vurend uit hun kanonnen. Wat met beide Spits gebeurde is niet meer te achterhalen. In de archieven van de Luftwaffe vinden we geen Abschüsse van Spitfires die dag. Feit is dat Whitmore te pletter stortte bij De Klinge.