Manchester bij Kinrooi

De Duitse bemanning Barte/Pieper werd die nacht naar een tweede machine geleid. Het was de Manchester L7301 'VN-D' van het 50 Sqdn, waarvan de piloot, F/O Leslie Manser, die nacht - weliswaar posthuum - een Victoria Cross zou toegekend krijgen.

Zijn staartschutter, Sgt Naylor en neusschutter/bommenrichter Sgt Mills vertelden :

"We verlieten om 22u50 Skellingthorpe om Keulen te bombarderen. Net nadat we het doel verlaten hadden vatte een motor vuur, en we moesten rond 2u springen bij het dorpje Bree bij Maastricht. Onze piloot hield de bommenwerper onder controle om ons allemaal te laten springen, en het toestel dook vanop 800 voet naar omlaag. Sgt Manser zou de dood vinden."

De heer Graventhieu stond tijdens het nachtelijk luchtgevecht voor het ouderlijk huis. Plots zag hij hoe de bommenwerper als een laaiende toorts naar beneden dook. De romp en motoren van de 'VN-D' vielen in het moeras bij Kinrooi. De Manchester zou er nog steeds liggen, onder een laag modder van wel vier meter - sindsdien zou reeds een motor geborgen zijn.

De radiotelegrafist, Sgt Horsley kwam even ten oosten van Tongerloo terecht : "Ik zag de lichtschijn van het toestel en ging noordwestwaarts langsheen een kanaal (Scheldekanaal, n.v.d.s.) richting Bree."

Geen van de overlevenden kende de ware toedracht van het neerstorten. Het was Barte die om 2u14 de boordkanonnen deed ratelen. Feit is dan wel dat de Messerschmittpiloot, doordat de Manchester door een Flaktreffer op slechts één motor vloog en de staartschutter gewond was, een wel erg makkelijke prooi voorgeschoteld kreeg.

Sgt Naylor, de staartschutter, herinnerde zich : "Bij de landing verborg ik mijn parachute en de rest van m'n materiaal en bleef ik in een bos tot bij het ochtendgloren. Ik maakte contact met een boer die m'n wonden waste en me een schoon hemd gaf. Ik dronk ook een grote kom melk leeg. Hierna ging in naar een ander huis, waar m'n verwondingen verbonden werden. Ik ging me toen terug verschuilen in het bos. Na een tijdje keerde ik terug en vertelde men me dat ook Sgt Mills ergens in hetzelfde bos verbleef."

De twee zouden via Gibraltar op 6 juli in Engeland arriveren.

De co-piloot tenslotte, Sgt Baveystock landde in een beek met anderhalve meter water, zo'n vijf kilometer ten noordoosten van Bree. "Ik verborg m'n parachute en zwemvest onder het water en ging westwaarts. Ik wandelde in een open plek in het bos wanneer aan het andere eind een man verscheen. Ik dacht dat mijn ontsnapping ten einde was, maar tot mijn opluchting merkte ik dat het iemand van m'n bemanning, Sgt King was. We gingen in de richting van Bree en legden ons enkele uren in een korenveld vooraleer het daglicht aanbrak. Het was erg beginnen regenen en we probeerden het bij een boerderij, waar we erg goed ontvangen werden."  Baveystock zou eveneens samen met Sgt King en P/O Horsley op 12 juli in Engeland zijn.

De navigator, P/O Barnes, werd waarschijnlijk bij Bocholt gevangen genomen.

'Captain' Leslie Manser werd kort na de feiten begraven langs een veldweg te Molenbeersel. Jaren later heeft men het stoffelijk overschot overgebracht naar de militaire begraafplaats te Heverlee. Bij hun terugkeer waren de vijf ontsnapten het er unaniem over eens dat zij hun leven aan de verbetenheid en zelfopoffering van hun 'Captain' te danken hadden. De RAF stelde een onderzoek in, en op 23 oktober van dat jaar meldde de 'London Gazette' de posthume toewijzing van het Victoria Cross aan de 20-jarige Leslie Manser.

Datum: 
31/05/1942
Toestel: 
Serienr. / Rompcode: 
Organisaties: 
Locatie

Kinrooi
be
Type Locatie: 
Incident
Bronnen: 
De Decker Cynrik & Roba Jean-Louis: RAF-bommenwerpers boven België 1940-1942, De Krijger, Erembodegem, 1993