door Luc Cox

Op 17 september begonnen de luchtlandingen van wat later bekend werd als de slag om de brug van Arnhem. Het ging echter om veel meer dan die brug alleen. Er diende een hele corridor diep in vijandelijk gebied veroverd te worden, waarbij Amerikaanse parachutisten de bruggen en omgeving van Eindhoven en Nijmegen voor hun rekening namen. Tot het moment dat de grondtroepen hun stellingen bereikten, waren zij afhankelijk van bevoorrading vanuit de lucht. Daarvoor werden in de volgende dagen ook bommenwerpers ingezet, onder andere de B-24’s van de 392 Bomb Group. Op maandag 18 september werd één van de toestellen van deze eenheid bij het afwerpen van de voorraden — wat op zeer lage hoogte diende te gebeuren — geraakt door de Duitse luchtafweer. Verscheidene bemanningsleden werden hierbij gewond. Ook deze piloot trachtte in zuidelijke richting te ontkomen, tot boven de bevriende linies, maar boven Lichtaart werd de toestand onhoudbaar en begon de bemanning de aangeschoten kist te verlaten. Helaas met fatale gevolgen voor enkele onder hen. Eén kwam zwaar neer en brak zijn been, een ander liep een open beenbreuk op en bloedde dood. Een derde kwam terecht in een boom en stikte in de verstrengelde lijnen van zijn parachute. De piloot, Wade Sewell, wist dat er minstens één bemanningslid aan boord was, dat zo zwaar gewond was, dat hij zijn valscherm nooit zou kunnen gebruiken. Wellicht probeerde Sewell daarom een kraaklanding te maken. Na het kruisen van de Gierlebaan, vloog de Liberator nog de toppen uit enkele canadabomen, om vervolgens zeer zwaar neer te komen in een veld langs de Oude Lillebaan. De B-24 brak hierbij in stukken, maar als bij wonder ontstond geen brand.

Ook ditmaal waren de verzetsmensen van Gierle waakzaam en spoedden ze zich naar de crash. Op de Gierlebaan stond net een colonne Duitse voertuigen, maar die zich om een of andere reden niet naar de crashplek repten. Boni en een vriend aarzelden niet. Niet nadenken, doen! Ze vonden Wade Sewell tussen de wrakstukken, maar de piloot was er erg aan toe. Bij het neerstorten was hij zowat gescalpeerd. Toch konden ze hem met zich meenemen. Ook troffen de verzetsmannen het andere zwaardgewonde bemanningslid aan, maar zijn verwondingen bleken zo ernstig dat ze niets voor hem konden doen. De jonge vlieger achterlaten was een zeer moeilijke beslissing. Na een hachelijke ontsnapping, waarbij Duitser soldaten zelfs op enkele meter passeerden, brachten ze Sewell naar een arts en later naar een hospitaal, waar de bevrijding hem enkele dagen later inhaalde.