In België stortte één van de Berlijn-raiders neer. Het was de Lancaster DV285 « SR-Q », komende van Ludford Magna die in het Bois de Sy, niet ver van Aywaille, ten zuiden van Luik, neerkwam. De overwinnaars was Hptm von Bonin, die nadien rapporteerde «Na een salvo vanop zo’n vijftig meter afstand brandde het viermotorige vliegtuig in de romp. Waarschijnlijk waren het de brandbommen die tot ontploffing kwamen. Na twee bochten van 360° stortte de Lancaster steil naar omlaag.»

Vanop de grond zag ook ene Hermann Raab, een Obergefreiter die een zoeklicht bij Seraing bemande, het allemaal gebeuren : «Om 19.20 hoorde ik het gedreun van motoren. Even daarna bemerkte ik het vuur van boordwapens, waarna het vliegtuig begon te branden. Dat vliegtuig maakte enkele bochten, er braken enkele brandende delen af, de motoren verstomden en het vliegtuig ging neer. Het was inmiddels 19.24 uur. Na de inslag zag ik in de verte een helle gloed.»

Aan boord zaten vijf gedecoreerde vliegeniers. Twee slachtoffers konden geïdentificeerd worden : de bommenrichter F/O Albert Gadd DFC, 21 jaar en boordschutter P/O Robert Stott DFM, 22 jaar. Van drie anderen trof men tussen de wrakstukken slechts verhakkelde resten aan, die in een gemeenschappelijk graf gelegd werden : P/O Kenneth Hicklin DFM (boordschutter, 20 jaar), P/O Stanley Mayer CGM (boordwerktuigkundige) en Sergeant John Robertson.

Het was een bemanning die al een verschrikkelijk avontuur achter de rug had. Acht weken daarvoor werden ze tijdens een raid op Hannover door een nachtjager aangevallen, die het vliegtuig in de motor en midscheeps in brand zette. Beide boordschutters, staartschutter Stott en rugkoepelschutter Hicklin, bleven echter vuren naar de aanvaller, terwijl gezagvoerder Walker de machine in een duikvlucht bracht in de hoop zo aan de nachtjager te ontsnappen. Boordwerktuigkundige Mayer ging intussen naar achter om de brand te blussen, maar de man werd bevangen door de rook. Schutter Hicklin bracht hem weer naar voor, maar van zodra Mayer weer bekomen was, begonnen beiden weer met blussen. Achteraan zat nog staartschutter Stott, en die raakte ook bedwelmd. Mayer en Hicklin kropen door de vlammen naar de staart en redden zo de schutter. Het vuur aan boord werd bedwongen, en Stanley Mayer slaagde er zelfs in de getroffen motor weer aan de praat te krijgen. De bemanning voerde vervolgens de opdracht naar behoren uit : de bommen werden gelost en ondanks de mist zette een koelbloedige captain Walker de Lancaster weer op het tarmac.

Het voorval ging niet onopgemerkt voorbij. Piloot Walker en boordwerktuigkundige Mayer kregen het Conspicious Gallantry Medal voor betoonde moed, boordschutter Stott en Hicklin ontvingen het Distinguished Flying Medal. Bovendien werden ze alle vier gepromoveerd tot Pilot Officer.

Er waren na de aanval van von Bonin drie overlevenden. Gezagvoerder P/O Arthur Walker CGM werd gevangen genomen. Sgt Reginald Hebditch, een 22-jarige spoorwegbeambte, kon aanvankelijk ontsnappen. In 1945 getuigde hij « Ik heb geen idee waar ik neerkwam. De hele dag trok ik westwaarts, de dorpen vermijdend. De volgende nacht brak ik in een huis en stal er burgerkleren, en ik ging verder in zuidwestelijke richting. Na vier dagen was ik zo uitgeput dat ik besefte dat ik burgers moest contacteren. Ik kwam in het dorpje Septon terecht en klopte bij een klein huisje aan, waar twee oude dames me eten en een bed gaven. Ik sliep wel twee dagen... » Hebditch werd uiteindelijk in de buitenwijken van Parijs opgepakt.

Enkel P/O J. Blandford wist uit de handen van de Duitsers te blijven, in oktober 1944 was hij weer thuis.

101 Squadron was een bijzondere eenheid, daar zij instond voor het verstoren van het Duitse radar- en radioverkeer. Sergeant John Robertson was een extra man aan boord, die mee de apparatuur bediende. Het squadron verloor hiermee een van haar ervaren bemanningen.