Die vooravond stortte een Halifax Mk II neer te Retie, in de « Bosdellen » . De «LK-L» (JN290) was het enige verlies van de 21 viermotorige bommenwerpers die het 51 Squadron die nacht uitzond. Jeanne Maeriën zag het gebeuren : « Wij keken naar buiten en we zagen een enorme vuurbal die naar beneden kwam. Met een immens lawaai kwam het gevaarte onze richting uit. De piloot heeft nog geprobeerd het vliegtuig op te trekken. Daardoor is het niet op ons huis gestort.» Haar zus Maria herinnerde zich nog : « Wij mochten van onze ouders ‘s avonds niet meer gaan kijken. Er liepen teveel Duitsers rond. Als we uit het raam loerden, zagen we wel dat er een heel grote hoop schroot lag, die smeulde.» De dag nadien mochten de gezusters Maeriën wel naar de plaats van het onheil en toen zagen ze dat de hoop schroot verdwenen was. « Op die plaats was alleen nog een grote krater. Al het schroot was opgebrand. De inzittenden lagen nog wel in het wrak. Het was een afschuwelijk gezicht. Hier waren er zeven slachtoffers te betreuren. F/Sgt Clowes Hall, de Canadese piloot (25 jaar) ; Sgt George Bennett, de navigator (20 jaar) en twee boordschutter-sergeanten John Cowie (20 jaar) en Thomas Lewis (25 jaar) werden te Antwerpen begraven. De 21-jarige radiotelegrafist, Sgt Ronald Sitch, vond een voorlopige rustplaats te Retie, wat erop zou kunnen wijzen dat zijn lichaam tijdens de bergingswerkzaamheden gevonden werd. De klap moet overigens ontzettend hard aangekomen zijn. De bezetter kon geen enkel lichaam identificeren en het is pas na de oorlog dat de graven van de vier gesneuvelden op Fort III (nu op het Schoonselhof) een naam kregen. Van twee bemanningsleden tenslotte, de bommenrichter Sgt E.Parker, en de meccano, Sgt N. Williams, werd geen spoor teruggevonden en zij staan dan ook als «vermist» geregistreerd. Sinds in 1999 op de plaats van het onheil een gedenksteen staat, is ook hun naam niet vergeten.