De fabriek I.G. Farben te Leverküsen was het doelwit van een strijdmacht van 462 bommenwerpers in de nacht van 22/23 augustus 1943. Leverküsen was slechts een kleine stad, een door het falen van het Oboe-systeem die nacht moesten een dozijn steden rond de Ruhr en Düsseldorf in de brokken delen. Enkele bommen vielen op de fabriek, maar deze leed verder weinig schade.

De RAF verloor drie Lancasters en twee Halifaxes, 1,1 % van de ingezette strijdmacht.

De Halifax MkV EB255 ‘IP-P’ van het 434 RCAF Squadron werd om 00.42u. ten zuidoosten van Hasselt neergeschoten. De exacte crashplaats is ons onbekend, maar we stellen dat deze zich tussen Maastricht en Tongeren bevond, op Belgisch grondgebied. De overwinnaar was Lt Hans Witzke van de 4./NJG 1. Hij vloog die nacht met de Do 217 N, met aan boord tevens zijn radiotelegrafist, Uffz Walter Heise, en de meccano, Uffz Poppelmeyer. Het was de eerste overwinning van deze jonge vliegeniers, het zou tevens hun enige zijn. De hele Halifax-bemanning kwam om het leven : Sgt Richard Harrison, de Canadese piloot; Sgt Norman Betts, de Canadese navigator (27 jaar); F/Sgt Ernest Ford, de bommenrichter (22 jaar); Sgt William Ledford DFM, de Canadese navigator ; Sgt Henri Ebbers, de Canadese meccano (23 jaar); Sgt David Walsham, radiotelegrafist (20 jaar), en de Canadese boordschutters Sgt William Climie (21 jaar) en Edward Morgans (21 jaar). Zij rusten vandaag te Heverlee.

Deze bemanning bestond uit acht personen. William Ledford was reeds een veteraan. Op 28 augustus 1942, haast exact één jaar voor zijn dood, wist hij zich te redden uit de Wellington DF665 van 419 Squadron die te Petit-Doische bij Namen neergehaald werd. Bill Ledford wist te ontsnappen en enkele maanden later was hij weer in dienst. Zijn ontsnapping leverde hem een DFM op. Het 434 Squadron was sinds 13 juni 1943 actief en de Canadees werd meteen naar deze eenheid overgeheveld en zou er de onervaren landgenoten bijstaan. Jammer genoeg zou voor hem ditmaal alle hulp te laat zijn.