Op de paardenrenbaan van Stokkel te Sint-Pieters-Woluwe organiseerde de Aéro-club de Belgique in juli-augustus 1910 een vliegmeeting die twee weken duurde. Het was een manifestatie met grote namen als Olieslagers, Lanser en de Caters. Een van de deelnemers was Nicolas Kinet (geen relatie met de eerder omgekomen Daniel Kinet). Kinet gooide hoge ogen die dagen, tot 3 augustus. Een hevige windstoot greep zijn frêle Farman beet. De kranten berichtten:

'Men zag heel duidelijk dat Kinet poogde evenwicht te krijgen. Doch eensklaps kantelde het toestel om, maakte een verschrikkelijke zwenking en verdween. Een angstkreet steeg op uit de menigte.

'Hij is gevallen', riep men langs alle kanten. Men zag de luchtvlieger vervolgens in de lucht blijven, een kromming maken en neerdalen. (...)

Het ambulantierijtuig, bespannen met twee paarden, reed in volle draf met een dokter naar de plaats van het ongeluk. Eilaas, bij de eerste oogopslag oordeelde de geneesheer dat de toestand van het slachtoffer wanhopig was. (...)

De rampzalige vlieger moet met het hoofd eerst de grond geraakt hebben. Het gelaat is vreselijk gezwollen. Het moet een breuk betreffen, ener aan de schedel, het bloed vloeit langzaam uit de oren. De benen zijn gebroken door de motor welke er op terecht is gekomen. Het kunstmatig gebit, welke het slachtoffer droeg, werd door een gendarme verscheidene meters van het lijk opgeraapt.'

Op 6 augustus schreef men nog : 'In het gemeentehuis van Wezembeek hebben twee gendarmen de wacht gehouden bij het stoffelijk overschot van de ongelukkige Kinet. Woensdagavond bracht een medelijdend en godvruchtig persoon een klein zilveren kruisje om het aan de hals van het slachtoffer te hangen. Het lijk is neergelegd in de raadskamer en ligt op twee stoelen. Naast het lijk, op de schouw, branden kaarsen. Er staan verder een glas wijwater en een kruisbeeld.

Donderdagmorgen, om 10 uur, ontving Ridder de Burbure, burgemeester van Wezembeek, bericht van het parket, dat het ter plaatse niet zou afstappen. Het verzocht de burgemeester de overlijdensakte op te maken en toelating tot begraving te verlenen.'

Vandaag vinden we het graf van de tweede Belgische luchtvaartdode op de begraafplaats van Robertmont te Luik.