De Britse Luchtmacht stuurde reeds in 1939 een lucht-expeditiekorps naar het continent, het BAFF (British Air Force in France).

Dit korps bestond uit twee delen :

- Het Air Component moest de grondtroepen van het BEF (British Expeditionnary Force) steunen. Het Air Component bestond uit diverse Squadrons, uiterust met Hawker Hurricane.

- De Advanced Air Striking Forces (AASF) bestonden uit twee jachtsquadrons (Hurricane), acht lichte bommenwerperssquadrons (Fairey Battle) en twee middelzware bommenwerperssquadrons (tweemotorige Bristol Blenheim). Deze waren in het noorden van Frankrijk gestationeerd. Slechts vijf Squadrons waren uitgerust met de Bristol Blenheim, die veel beter waren dan de verouderde Britse en Belgische Battles. De jachtsquadrons vlogen met Hurricanes die een waardige tegenstander vormden voor de Duitse Bf 109 en Bf 110's. Het BAFF werd dikwijls aangevuld met toestellen die van over het Kanaal hun collega's ter hulp snelden. Soms liet een groepje Spitfires zich opmerken, maar de Britse opperbevelhebber was in de meidagen erg zuinig met zijn 'Spits'. Het was een beslissing die hem tijdens de 'Battle of Britain' door de Britse bevolking in dank werd afgenomen. In deze periode kwamen ook - vooral 's nachts - de toestellen van een zwaarder kaliber aanvliegen. In deze kroniek springen vooral de acties van de tweemotorige Vickers Wellington, Handley Page Hampden en Armstrong Whitworth Whitley in het oog. Het 'Bomber Command' had immers reeds in 1939 met schade en schande moeten ondervinden hoe kwetsbaar een bommenwerpersformatie overdag was.

Het zal opvallen hoeveel Britse en Franse toestellen in ons land neerstortten. Zij hebben meer dan wie ook getracht de opmars van het Duitse leger te stoppen.