Omstreeks het tijdstip van het bombardement op Mortsel werd de "Montana Power" (serienummer 42-24465) van 1st Lt Robert Seelos getroffen door Flak. Zijn toestel was waarschijnlijk het slachtoffer van de Flak Abteilung 295 die die dag één overwinning toegewezen kreeg. De B-17 was nog niet meteen neergeschoten, maar moest de formatie verlaten. Het was Oberleutnant Otto Stammberger van de 4./JG 26 die kort daarop de getroffen B-17 op de korrel nam en hiermee zijn vijfde overwinning behaalde. Hiermee had hij de status van luchtaas binnengerijfd. Omstreeks 15u.35 gaf Seelos het bevel tot springen. Hijzelf wordt door de wind naar Wuustwezel gedreven, waar hij gevangen genomen werd. Hetzelfde lot ondergingen de navigator, 2nd Lt William W. Saunders;  de boordschutter S/Sgt Raymond E. Walls en buikkoepelschutter S/Sgt Roland Magee - hij was verwond door een flaksplinter aan het oog. Eén bemanningslid, de bommenrichter, 2nd Lt James E. Murray, geraakte niet tijdig uit het vliegtuig en stortte samen met de B-17 neer te Kalmthout, op het gehucht Heikant. Het lichaam van de boordmeccano T/Sgt Stanley P. Stemkoski werd op 8 april zo'n tweeëneenhalve kilometer ten zuiden van Kalmthout door een boswachter gevonden. Ook de staartschutter, T/Sgt Fred A. Hampton kwam om het leven. De drie gesneuvelden werden op het Antwerpse Schoonselhof begraven, thans rusten ze op het Ardennes Cemetery.

De co-piloot, 1st Lt Alexander Kramarinko en de boordschutter, S/Sgt William E. Baker, wisten te ontsnappen. Het Belgische en Parijse verzet ontfermde zich over het Amerikaanse duo en nauwelijks zes dagen na hun valschermsprong stonden ze aan de voet van de Pyreneeën. Daar, tussen de bergtoppen, liet het geluk hen in de steek en belandden ze in de armen van de Duitse patrouille. Ook de radiotelegrafist, T/Sgt William H. Keskey, trachtte te ontsnappen. Hij werd echter op 18 juni 1943 te Bordeaux opgepakt.