Deze B-17F genaamd "We Aint Scared", werd aangevallen door een FW 190. De radiotelegrafist, T/Sgt Lydle Ocheltree trachtte de allerlaatste momenten aan boord van de B-17 S/Sgt Claude E. Deverger uit zijn nauwe buikkoepel te bevrijden. Lydle Ocheltree moest zijn moed met de dood bekopen : de getroffen B-17 explodeerde in de lucht, de twee vliegeniers de dood insleurend. Hierdoor brandde het wrak niet op de grond waardoor de bezetter de codes van het vliegtuig die op de staart en de romp geschilderd waren, kon ontcijferen. Ook de piloot, Capt. Clifford B. Hamilton, vond de dood. De rechterzijluikschutter, Colonel Daniel W. Jenkins, werd zwaar gewond aangetroffen. Hij overleed dezelfde dag in het zeemanshospitaal van Beverlo. Colonel Jenkins verklaarde kort voor zijn overlijden te Leopoldsburg dat er aan boord elf vliegeniers waren. De Duitsers zouden effectief een elfde bemanningslid gevangen nemen : 1st Lt John L. Lee. Ook hij was zwaar gewond en zou later overlijden in het hospitaal van Beverlo. De overige twee gesneuvelden waren de linkerzijluikschutter, S/Sgt Cleo H. Gardner en de staartschutter, Lt. Col. Churchill L. Scott.

De co-piloot, Major Clifford E. Cole nam de benen en zou op 18 oktober in het Verenigd Koninkrijk arriveren. De navigator, 1st Lt Leroy Lawson, sprong en viel onder de goede zorgen van de weerstand, waardoor hij naar Groot-Brittannië kon terugkeren. Ook 1st Lt Virgil W. Jones, de bommenrichter, kon ontsnappen, alsook de meccano, T/Sgt John L. Anderson, die door de dienst "Marc" geholpen werd.

Het is opvallend dat er enkele hoge officieren aan boord van dit vliegtuig waren. De graad van de co-piloot en twee boordschutters geeft aan dat zij plaats namen aan boord van dit vliegtuig, al dan niet door de gewone bemanningsleden te vervangen, om alzo de gevechtscondities van nabij te observeren. Dit was mogelijks met het oog op de grootscheeps operatie die enkele dagen later zou plaatsvinden. Hierdoor kenden de bemanningsleden elkaar niet. Cole beweerde immers tijdens zijn ontsnapping drie bemanningsleden ontmoet te hebben, die echter te Kattenbos sneuvelden !

De dappere Lydle Ocheltree werd na de oorlog begraven op de begraafplaats Arlington in Washington D.C. Zijn broer, Basil, herinnerde zich in 1992 : "Lydle vervoegde de USAAF twee maanden na Pearl Harbour. In vredestijd was hij glasmaker. Ikzelf vloog in de 92 Bomb Group, en vloog een hele tour van dertig missies."