Georges Lecomte was van jongsaf  gepassioneerd door het vlieggebeuren. Hij stond langsheen startbanen van grote en kleine vliegvelden , notitieboekje en camera in de aanslag. Maar Georges betekende nog veel meer. Decennialang ging hij bij oud-vliegeniers op de koffie, waardoor hij een kennis en archief opbouwde dat zijn gelijke niet kent. In deze 21ste eeuw stonden we verwonderd over de anekdotes die mannen die zelfs in de 1ste Wereldoorlog vlogen, hem toevertrouwden.

En wat zo mooi was : het grootste plezier kende Georges in het kunnen delen van zijn passie. Hij schreef heel wat boeken, die steeds  uitblonken in zin voor detail en historische correctheid, en nooit geziene foto’s. En nog meer artikels : voor AELR, Aero etc. Hij stelde het allemaal samen met zoveel liefde. En dan mogen we zijn andere inspanningen niet vergeten. Hoe hij telkenmale en meteen in zijn documenten zocht om een zoveelste vraag van een liefhebber te beantwoorden, hulpvaardig als hij was.  Voor een publiek spreken was er bij hem niet bij, misschien daarom dat velen hem enkel zullen kennen van een naam op de cover van een boek, of onderaan een artikel. Want het mooiste wat we van hem mogen meenemen, is zijn bescheidenheid, warmte en oprechte eerlijkheid. Ik weet dat bijzonder veel mensen het hiermee eens zullen zijn.

Maar het zat Georges niet mee, de laatste tijd. Zware gezondheidsproblemen maakten hem het leven niet makkelijker. Gelukkig kon hij rekenen op vrienden die hem nog meenamen naar meetings en bijeenkomsten – de laatste was de Stampe Fly In te Deurne. Zijn ziekte droeg hij in alle rust en moed, hoewel hij zeer goed wist wat er gebeuren zou. Eind juli werd hij opgenomen in het ziekenhuis, en toen ging het alsmaar slechter.

Georges Lecomte werd 67 jaar, en stierf op donderdag 18 augustus 2011.