Florennes werd tijdens WO 2 door de Luftwaffe aangelegd en is nog steeds een belangrijke schakel in de Belgische luchtverdiging.

Tweede Wereldoorlog

Eind 1942 begon een bedrijvigheid rond Florennes, een tot nog toe onbeduidend plaatsje in de provincie Namen, op de waterscheidingslijn tussen Samber en Maas. Hier werd vanuit het Noviciaat een volgende, meer zuidelijker gelegen schakel gesmeed van het 'Himmelbet', de gordel nachtjacht-vliegvelden en radarstations die het Duitse Rijk zouden omsluiten en van waaruit nachtjagers zouden opstijgen om de Britse nachtbommenwerpers te onderscheppen. Tot dan toe waren de voornaamste nachtjachtbases in onze contreien bij het Limburgse Sint-Truiden (II./NJG 1) en het Noordfranse Laon-Athies en Juvincourt (I./NJG 4) gesitueerd. Er was dus een 'gat' in de nachtelijke verdediging van het 'Reich', en door de toenemende Britse aanvallen moest deze leemte zo snel mogelijk opgevuld worden. In de lente van 1942 begonnen de werkzaamheden. Vele Duitse ondernemers werden ingeschakeld om net halverwege Sint-Truiden en Laon een nieuw vliegveld aan te leggen. De ondernemers werden bijgestaan door duizenden werknemers (veel Vlamingen) die hierdoor een stuiver konden bijverdienen.  

De voltooiing van de werkzaamheden om van Florennes een volledig uitgeruste basis te maken liet een jaar op zich wachten.

Omstreeks 23 februari '43 waren ook de onderhoudswerkplaatsen en verder accomodatie op de 'Fliegerhorst Florennes' geïnstalleerd, zodat vanaf deze periode Florennes een echte operationele basis geworden was. Tijdens de maand maart 1943 vestigden zich hier het grootste gedeelte van de I.Gruppe van het Nachtjagdgeschwader 4 (I./NJG 4). Twee van de drie Staffeln vonden hier een nieuwe thuis. De piloten en hun radiotelegrafisten vonden een onderkomen in de aangeslagen woningen. Bij hun aankomst in België had Hauptmann Alfred Haesler het bevel over het 1.Staffel (1./NJG 4), terwijl het 2.Staffel onder leiding stond van Oberleutnant Rudolf Altendorf. Beide waren reeds veteranen uit de dagjacht, toen de Bf 110 in 1940 nog als zware jager ingezet werd boven België, Frankrijk en Groot-Brittannië.

I./NJG 4, uitgerust met Bf 110 en Do 217, vertrok in augustus 1944 naar Duitsland.

Florennes was tevens de uitvalsbasis voor de FW 190's van de I./JG 26  van 25 november 1943 tot 6 april 1944, waarna deze Gruppe naar Wevelgem trok. In augustus was hier nog even de (F)/Aufkl.Gr. 121 actief.

Andere, niet vliegende Duitse eenheden die in Florennes gestationeerd waren:

• Nachtjagdraumführer 7 (juli 42 – februari 44)
• 6./gem.Flak-Abt. 599 (mei  44)
• gem.Flak-Abt. 594 (juli-augustus 44)

De omgeving werd op 3 september 1944 bevrijd, en snel namen de Amerikaanse troepen de basis in. Over hun aanwezigheid is op Youtube een mooie montage te zien, met bewegende kleurenbeelden. Klik hier.

Onder codenaam A-78 waren de volgende Amerikaanse eenheden op Florennes acties:

• 365 Fighter Group                         P-47                 (30 januari 1945 - 16 maart 1945), kwam van Metz, ging naar Aken.
• 370 Fighter Group                         P-38                 (26 september 1944 - 27 januari 1945), kwam van Roye-Ami, ging naar Zwartberg.
• 474 Fighter Group                         P-38                 (1 oktober 1944 - 30 maart 1945), kwam van Peronne, ging naar Strassveld.
• 417 Night Fighter Squadron       P-61           (6 - 22 januari 1945), kwam van La Vallon, ging naar St Dizier.
• 414 Night Fighter Squadron       P-61           (27 januari - 3 april 1945), kwam van Pontadera, ging naar Strassveld.
• 422 Night Fighter Squadron       P-61           (16 september 1944 - 6 april 1945), kwam van Chateaudun, ging naar Strassfeld.
• 344 Bomb Group                          B-26                 (5 april 1945 - 8 mei 1945), kwam van Corneille en Vexin.

Na de Tweede Wereldoorlog

In 1947 nam de Belgische Luchtmacht haar intrek op de basis. Het jaar daarop werd de illustere Raymond "Cheval" Lallemant DFC basiscommandant. 

Er verblijven nog steeds twee F-16-eenheden.